Rynkowy czynsz najmu wypłacany wspólnikowi nie stanowi ukrytych zysków w estońskim CIT – taka konkluzja płynie z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 17 października 2023 r. sygn. I SA/Łd 513/23. Zdaniem Sądu art. 28m ust. 3 ustawy o CIT zawierający generalny katalog czynności, które „w szczególności” spełniają definicję ukrytych zysków – nie odnosi się do czynności związanych z najmem lub do niego podobnych.
Wyrok zapadł w związku ze złożoną przez podatnika skargą na wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacją indywidualną. Podatnik wniósł o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie tego, czy czynsz najmu, który otrzyma od spółki, w której jest jedynym wspólnikiem oraz członkiem zarządu za najem nieruchomości wykorzystywanych przez tą spółkę w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej stanowi ukryty zysk w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT (a w związku z tym czy spółka zobowiązana będzie do zapłaty zryczałtowanego CIT w związku z wypłatami czynszu najmu).
W treści wniosku o wydanie interpretacji podatnik zapewnił, że czynsz najmu zostanie ustalony na zasadach rynkowych tj. takich, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane oraz że wzajemne powiązania nie będą miały wpływu na warunki zawieranej umowy najmu.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej interpretacji nie podzielił stanowiska wnioskodawcy i uznał, iż wypłacany w opisanych powyżej okolicznościach czynsz najmu stanowi ukryty zysk w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.
Jak wynika z przedstawionego przez organ stanowiska, ustalenie rynkowych warunków transakcji nie oznacza jeszcze, że w istocie nie ma miejsca czynność stanowiąca ukryte zyski. Tym samym zdaniem organu należy ocenić jeszcze charakter tej czynności, a w szczególności czy miałaby ona doprowadzić do nieopodatkowania estońskim CIT otrzymanego przez wnioskodawcę (wspólnika spółki) czynszu najmu. W przedmiotowej sprawie organ stwierdził, że gdyby wnioskodawca zadbał o wyposażenie spółki w niezbędne aktywa, to nie uzyskiwałby czynszu najmu za oddanie tych aktywów w najem. Uznał, więc organ w tym przypadku, że wypłacany przez spółkę na rzecz wnioskodawcy czynsz najmu stanowi ukryte zyski. Chociaż na marginesie podkreślić należy iż na gruncie tak skonstruowanego stanu faktycznego organ w ogóle zdecydował się wydać interpretację, bowiem znane są nam przypadki, że w podobnych stanach faktycznych organ po prostu odmawiał wydania interpretacji, uznając iż czynność zmierza do unikania opodatkowania.
Zupełnie inne stanowisko tego zaprezentowanego przez organ przedstawił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi. Zdaniem Sądu organ w przeważającym zakresie skoncentrował się bowiem na sztucznym charakterze opisanej we wniosku transakcji najmu, pomijając inne istotne aspekty wskazane przez wnioskodawcę tj. rynkowy charakter czynszu, ograniczenie ryzyka operacyjnego oraz możliwość zarządzania przez spółkę w przyszłości również innymi nieruchomościami. Zdaniem Sądu więc, w takich okolicznościach sprawy nie zachodzą podstawy do uznania wypłacanego przez spółkę czynszu najmu za ukryte zyski. Tym bardziej, że art. 28m ust. 3 ustawy o CIT zawierający generalny katalog czynności, które „w szczególności” spełniają definicję ukrytych zysków – nie odnosi się do czynności związanych z najmem lub do niego podobnych.
Niniejsze orzeczenie jest nieprawomocne. Natomiast przedmiotowy spór wskazuje na konieczność doprecyzowania przepisów o estońskim CIT, nie tylko w zakresie katalogu czynności stanowiących ukryte zyski. Obecnie niestety każde świadczenie pomiędzy spółką a wspólnikiem wymaga dogłębnej analizy czy nie kwalifikuje się ono właśnie jako ukryte zyski. Sprawy jednocześnie nie rozwiązują wydane przez Ministerstwo Finansów objaśnienia podatkowe, które często posługują się pojęciami niewynikającymi z aktualnych przepisów i niekiedy stanowiącymi swego rodzaju „wytrychy” dla organów podatkowych, jak np. w niniejszej sprawie poprzez wynikając z nich pojęcie „wyposażenia spółki przez wspólnika w aktywa niezbędne dla prowadzonej działalności gospodarczej”. Zmiany w tym zakresie są więc konieczne, bowiem w innym wypadku nie tylko pojęcie ukrytych zysków, ale również inne niejednoznaczne pojęcia zawarte w przepisach o estońskim CIT pozostaną swego rodzaju zarzewiem wieloletnich sporów podatników z organami podatkowymi.
Potrzebujesz pomocy w tym temacie? Napisz do nas!