Od 1 stycznia 2022 roku w ramach tzw. Polskiego Ładu weszły w życie przepisy prawne, które zrewolucjonizowały system podatkowy. Zmiany te odczuli także przedsiębiorcy, którzy poszukują alternatyw dla prowadzonych biznesów w celu zminimalizowania negatywnych skutków zmian podatkowych. W odniesieniu do spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, członkowie zarządu jeszcze do niedawna mogli uzyskiwać wynagrodzenie z tytułu sprawowania swoich funkcji bez obowiązku płacenia składek na ubezpieczenie zdrowotne. Ten stan rzeczy diametralnie zmienił Nowy Ład, który nałożył na członków zarządu obowiązek odprowadzania 9% składki zdrowotnej z tytułu pełnionej przez nich funkcji.
Instytucją prawną, która może minimalizować negatywne skutki powyższych zmian są powtarzające się świadczenia niepieniężne wspólników na rzecz spółki, uregulowane w art. 176 Kodeksu spółek handlowych. Przepis ten, obowiązuje od dawna, lecz dotychczas nie był często stosowany, gdyż wspólnicy będący jednocześnie członkami zarządu woleli świadczyć w spółce usługi w ramach prowadzonych jednoosobowych działalności gospodarczych, a wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu pobierać na podstawie stosunku powołania.
Zgodnie z treścią art. 176 § 1 KSH „Jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń.” Art. 176 § 2 KSH z kolei wskazuje, że „Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie.”
Nałożenie na wspólnika powtarzających się świadczeń niepieniężnych możliwe jest wyłącznie w umowie spółki. Należy w niej określić rodzaj i zakres takich świadczeń. Ich przedmiotem mogą być w szczególności różnego rodzaju usługi, np. księgowe, szkoleniowe, doradcze, prawne. Nie mogą to być świadczenia polegające na zarządzaniu spółką, gdyż jest to kompetencja zarządu. Co istotne, muszą one być realizowane w sposób powtarzający się, np. co dwa tygodnie lub raz na kwartał. Wynagrodzenie nie może przewyższać stawek przyjętych w obrocie.
Przytoczona regulacja jest na tyle istotna, że ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nie wymienia w katalogu podmiotów podlegających składce zdrowotnej osób otrzymujących wynagrodzenie za powtarzające się świadczenia niepieniężne, o których mowa w art. 176 KSH, co powoduje, że otrzymywanie z tego tytułu wynagrodzenia nie podlega składce zdrowotnej. Ponadto powtarzające się świadczenia niepieniężne wspólnika nie zostały wskazane jako jeden z tytułów do obowiązkowego ubezpieczenia społecznego, co wynika z treści art. 6 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Znajduje to potwierdzenie w stanowiskach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Przykładowo, w piśmie z dnia 28 maja 2020 r. (D1/100000/43/285/2020) Centrala Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stwierdziła, że „katalog tytułów do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń nie zawiera w swej treści osób fizycznych wykonujących za wynagrodzeniem powtarzające się świadczenia niepieniężne w rozumieniu art. 176 Kodeksu spółek handlowych wyłącznie na podstawie umowy spółki. W konsekwencji samo wykonywanie przez te osoby świadczeń niepieniężnych za wynagrodzeniem nie powoduje powstania tytułu do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń społecznych, tym samym wypłacane w oparciu o art. 176 Kodeksu spółek handlowych wynagrodzenie nie rodzi obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne.”
Zgodnie ze stanowiskami Urzędów Skarbowych, spółka wypłacająca wynagrodzenie za powtarzające się świadczenia niepieniężne nie jest płatnikiem podatku dochodowego od tego wynagrodzenia. Obowiązek ten spoczywa wyłącznie na wspólniku. Wiąże się to z brakiem podwójnego opodatkowania, a wspólnicy opodatkowują je jako dochody z innych źródeł na podstawie art. 10 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, przepisy Polskiego Ładu wprowadziły zwiększenie kwoty wolnej od podatku do 30 000,00 złotych i podniesienie I progu podatkowego (stawka 17%) do kwoty 120 000,00 złotych, co bez wątpienia jest korzystną zmianą także w tym kontekście.
Praktyka obrotu gospodarczego pokazuje, że w ostatnim czasie coraz więcej wspólników spółek z ograniczoną odpowiedzialnością decyduje się na wprowadzenie do umowy spółki przepisu art. 176 Kodeksu spółek handlowych.
Potrzebujesz pomocy w tym temacie? Napisz do nas!