Kancelaria HWW Hewelt Wojnowski i Wspólnicy otrzymała pozytywny wyrok w sprawie IP BOX

O wadliwej praktyce Organu oraz kolejnym korzystnym orzeczeniu sądu administracyjnego pisał w grudniu 2021 r. prawnik zespołu podatkowego Kancelarii HWW Mateusz Kowalski. Wówczas opisywał jeden z korzystnych dla podatników wyroków, jednakże teraz możemy pochwalić się swoim własnym osiągnięciem w tej materii.

W jednej z wielu prowadzonych przez Kancelarię spraw w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości skorzystania przez podatnika z ulgi IP BOX, w toku postępowania Organ pozostawił wniosek bez rozpatrzenia, a następnie utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie wydane w I instancji. Swoje rozstrzygnięcie oparł o stwierdzenie, że podatnik przedstawił opis stanu faktycznego zawierający istotne braki polegające na niestwierdzeniu przez podatnika wprost, że prowadzona przez niego działalność jest działalnością badawczo-rozwojową.

Kolejny raz spotkaliśmy się w praktyce z działaniem Organu, który dążył w istocie do przerzucenia swoich obowiązków na podatnika, która to praktyka była wielokrotnie krytykowana w orzecznictwie sądów administracyjnych. Kancelaria skutecznie zaskarżyła postanowienia wydane w sprawie. Sąd podzielił argumenty wskazane w skardze, odnosząc się do naruszenia przepisów art. 14g §1 Ordynacji podatkowej oraz art. 169 §1 i §4 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej i podzielając dotychczasową linię orzeczniczą po raz kolejny wskazał, że organ nie może używać instytucji wezwania do zmuszenia podatnika, aby zawarł w opisie stanu faktycznego ocenę prawno-podatkową, w tym przypadku kwalifikację własnej działalności jako badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Pomimo bogatego dorobku orzecznictwa sądów administracyjnych, w tym zakresie, organ nadal nie uznawał bowiem stanowiska, zgodnie z którym pojęcie przepisów prawa podatkowego, w przypadku gdy przepisy ustawy podatkowej odwołują się do treści przepisów innych ustaw, należy rozumieć w sposób szeroki, tj. że w takich przypadkach przepisy innych ustaw są przepisami prawa podatkowego.

Odmawiając wydania interpretacji w oparciu podnoszone w postanowieniach argumenty, Organ sam zaprzeczył swojej własnej utrwalonej praktyce, bowiem w czasie wydawania zaskarżonego postanowienia wydał wiele interpretacji indywidualnych, w których dokonał oceny i kwalifikacji prawno-podatkowej działalności wnioskodawców w oparciu o w/w przepisy ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, w tych sprawach uznając się kompetentnym do ich stosowania i wykładni.

Odmienne podejście, tj. takie, które w tym zakresie przerzuca obowiązek oceny na podatnika zaprzecza istocie instytucji interpretacji indywidualnych, gdyż cały ciężar postępowania spoczywa wówczas na podatniku, który z jednej strony w stanie faktycznym musiałby wskazać okoliczności faktyczne a następnie dokonać ich kwalifikacji prawnej, a następnie w innej części wniosku przedstawić własne stanowisko ponownie zawierające tę samą ocenę prawno-podatkową. Skutkowałoby to sytuacją, w której podatnik sam odpowiada na zadane pytanie, co czyniłoby zbędnym udział Dyrektora KIS w takiej sprawie.

W konsekwencji Sąd uchylił postanowienia wydane w obu instancjach, a także zobowiązał Dyrektora KIS aby przy ponownym rozpatrzeniu wniosku uwzględnił konkluzje zawarte w treści wyroku.

(wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 08 marca 2022 r. sygn. akt I SA/Gl 119/22)

Potrzebujesz pomocy w tym temacie? Napisz do nas!