Utratę statusu wspólnika spowodować mogą różne wydarzenia – może bowiem dojść do sytuacji gdy wspólnik dobrowolnie zbywa wszystkie udziały jak i sytuacji, w której bez woli wspólnika następuje jego sądowe wyłączenie.
Celem postępowania o wyłączenie wspólnika jest zmiana składu osobowego spółki, przy jednoczesnym zachowaniu jej bytu prawnego, poprzez usunięcie z niej wspólnika, którego dalsze pozostawanie w spółce, z uwagi na jego przymioty osobiste lub indywidualne zachowania, zagrażałoby interesom spółki lub usprawiedliwionym interesom pozostałych wspólników.
Instytucja wyłączenia wspólnika jest charakterystyczna przede wszystkim dla spółek osobowych, o czym przesądza występowanie elementu wzajemnego zaufania i lojalności pomiędzy wspólnikami. Instytucja wyłączenia wspólnika w spółce jawnej, partnerskiej, komandytowej oraz komandytowo-akcyjnej jest uregulowana w art. 63 k.s.h. Przepis ten stanowi, że w przypadku wystąpienia „ważnego powodu” po stronie wspólnika sąd może orzec o wyłączeniu tego wspólnika na wniosek pozostałych wspólników.
Rozstrzygnięcie o zaistnieniu „ważnych powodów” pozostawione jest jednak wspólnikom, oraz sądowi, a ich zaistnienie nie musi wcale wiązać się z winą wspólnika, co ma miejsce np. w razie niemożności wniesienia przez wspólnika umówionego wkładu, której nie można było przewidzieć.
W przypadku spółek kapitałowych instytucja wyłączenia wspólnika istnieje jedynie w odniesieniu do spółki z o.o., co jest uargumentowane przede wszystkim znaczeniem, jakie odgrywa czynnik osobowy w strukturze tego rodzaju spółki. Pomimo zaliczania się do kategorii spółek kapitałowych spółka z o.o. wykazuje bowiem pewne cechy charakterystyczne dla spółek osobowych, w których to decydujące są komponenty osobowe wspólników, a funkcjonowanie spółki oparte jest na wzajemnym zaufaniu i współpracy. Konflikt we współdziałaniu między wspólnikami może zatem stanowić podstawę wykluczenia jednego z nich ze spółki, szczególnie gdy postawa wspólnika utrudnia lub udaremnia dążenie do celu, dla którego spółka została zawiązana.
Wyłączenie niepożądanego wspólnika mocą orzeczenia sądowego jest możliwe na mocy art. 266 k.s.h. Zastosowane w tym przepisie rozwiązanie jest identyczne jak to przewidziane dla spółek osobowych, a oprócz formy łączy je także brak zdefiniowanego pojęcia „ważnych przyczyn”. Nie oznacza to wcale, że w obu przypadkach definicja będzie tożsama. Wykładnia „ważnych przyczyn” na gruncie art. 266 k.s.h musi być przeprowadzana z uwzględnieniem konstrukcji tej spółki jako spółki kapitałowej. Kapitałowy charakter spółki z.o.o. zaakcentowany został także zawężeniem grona wspólników, co do których instytucja wyłączenia może zostać zastosowana. Z żądaniem o wyłączenie wspólnika nie mogą wystąpić wspólnicy mniejszościowi, z uwagi na wielkość ich udziałów co oznacza, że w sytuacji gdy jeden ze wspólników posiada 50% udziałów w spółce, to pozostali nie mogą skutecznie wystąpić z żądaniem o wyłączenie go ze spółki, nawet gdy po stronie wspólnika większościowego zachodzi ważna przyczyna uzasadniająca takie wyłączenie.
Brak enumeratywnego wyliczenia podstaw wyłączenia wspólnika sprawia, że nie da się ich zamknąć w ramach katalogu. W każdym wypadku przyczyny należy oceniać w odniesieniu do konkretnej, indywidualnej sprawy. Mimo to, w doktrynie utarły się pewne ogólne założenia, na podstawie których można by się dopatrywać zaistnienia owych przyczyn/powodów. Po pierwsze w ślad za Sądem Najwyższym, uznać przystoi, że ważne przyczyny dotyczące wyłączenia wspólnika obejmują nie tylko zachowania danego wspólnika wobec spółki, ale także jego cechy osobowościowe rzutujące na właściwą atmosferę gwarantującą pożądaną współpracę. Odnosząc się do zachowania wspólnika, należy uznać, że może być ono zarówno zawinione jak i niezawinione. Wyłączenie wspólnika z uwagi na jego niezawinione zachowanie może mieć miejsce np. w przypadku długotrwałej choroby wspólnika, jeżeli na mocy umowy spółki obowiązany jest do osobistej pracy w spółce.
Należy jednak pamiętać, że mimo utartych w orzecznictwie poglądów i schematów wyłączenie wspólnika musi każdorazowo znajdować uzasadnienie w powstałych między wspólnikami zakłóceniach.
Nie byłoby zasadne utożsamianie „ważnych powodów” uzasadniających wyłączenie wspólnika z „ważnymi powodami” uzasadniającymi rozwiązanie spółki, aczkolwiek stosownie do wyroku SN z 13 marca 1991 r. nie można wykluczyć, że te same ważne powody mogą, w pewnych stanach faktycznych, dawać podstawę zarówno do wyłączenia wspólnika jak i rozwiązania spółki. W takiej sytuacji należałoby uznać, iż wyłączenie wspólnika powinno poprzedzać proces likwidacji spółki, gdyż może się okazać, że nie zachodzi potrzeba całkowitego zaprzestania działalności przez taką spółkę i będzie ona pomyślnie funkcjonowała po usunięciu jednostki.
Możliwość skutecznego wyłączenia wspólnika jest dopuszczalna jedynie w przypadku jednoczesnego występowania wszystkich poniższych przesłanek:
Podejmując próbę sprecyzowania wpływu postanowień umownych spółki na instytucję wyłączenia wspólnika, warto zacząć od stwierdzenia niedopuszczalności określenia w umowie spółki trybu wyłączenia wspólnika. Spory pomiędzy wspólnikami są rozpatrywane przez sąd, co oznacza, że nie tylko nie mogą być one rozstrzygnięte uchwałą wspólników, ale także zamieszczone w umowie ważne przyczyny wyłączenia wspólnika nie są wiążące dla sądu orzekającego. Katalog takich przyczyn, zawarty w umowie spółki, może co prawda wskazywać podstawy do wyłączenia wspólnika ważne z punktu widzenia wspólników i spółki, ale nie może zostać uznany za katalog zamknięty. Sąd musi każdorazowo, samodzielnie zbadać czy w konkretnym przypadku zostały spełnione przesłanki z art. 63 k.s.h. albo z art. 266 k.s.h., ponieważ postanowienia umowne spółki nigdy nie mogą skutecznie stanowić o braku zastosowania przepisów k.s.h.
Wyłączenie wspólnika ze spółki jest co do zasady umotywowane niemożnością współpracy z takim wspólnikiem, przy czym nie może nastąpić na podstawie przyczyn mało istotnych. Kłótnie czy różnice zdań niepowodujące dezorganizacji działalności spółki pozostają obojętnymi dla omawianej instytucji, gdyż nie może być ona wykorzystywana jako pretekst do pozbycia się niewygodnej osoby ze spółki. Dopiero wykazanie okoliczności, która uprawdopodabnia, iż działalność spółki w dotychczasowym składzie personalnym będzie wysoce utrudniona lub niemożliwa daje sądowi podstawę do orzeczenia o wyłączeniu wspólnika. Jeżeli potrzebujesz pomocy związanej z wyłączeniem wspólnika ze spółki z o.o., skontaktuj się z Kancelarią HWW Hewelt Wojnowski Lindner i Wspólnicy.
Potrzebujesz pomocy w tym temacie? Napisz do nas!