Instytucją odpowiednią do zapobiegania nieuczciwym praktykom rynkowym jest Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Na jego czele stoi Prezes UOKiK, który jest centralnym organem administracji rządowej. Urząd zajmuje się m.in. zwalczaniem antykonkurencyjnych praktyk przedsiębiorców, eliminowaniem niedozwolonych wzorców umownych, chronieniem interesów konsumentów, eliminowaniem praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów.
Tematykę nieuczciwych praktyk rynkowych reguluje ustawa z dnia 23 sierpnia 2007 o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym. Nieuczciwe praktyki są zdefiniowane jako sprzeczne z dobrymi obyczajami i w istotny sposób zniekształcające zachowanie rynkowe przeciętnego konsumenta przed zawarciem umowy dotyczącej produktu, w trakcie jej zawierania lub po jej zawarciu.
Wymienia się kilka rodzajów nieuczciwych praktyk rynkowych:
Działanie wprowadzające w błąd to każde zachowanie skłaniające konsumenta do decyzji, której w innym wypadku by nie podjął. Konsument podejmuje decyzję na podstawie błędnych przesłanek.
Będą to w szczególności:
Działanie wprowadzające w błąd będzie dotyczyło istnienia produktu, jego dostępności, cech produktu, jego pochodzenia, wykonania, składu, badań lub kontroli przeprowadzonych na produkcie. Dotyczy to również praw konsumenta, cen oraz sposobu ich obliczania. Praktyka rynkowa może być również zaniechaniem wprowadzającym w błąd, gdy producent pomija istotne informacje, które są potrzebne konsumentowi do podjęcia decyzji. Może być to zatajenie lub nieprzekazanie istotnych informacji dotyczących produktu. Przykładem takiej praktyki może być reklamowanie produktów, które mają wyjątkowo wpływać na zdrowie, podczas gdy produkty te nie przeszły żadnych badań potwierdzających ich reklamowane właściwości.
Ustawa, w artykule 7, wymienia praktyki rynkowe, które zawsze są wprowadzające w błąd są to m.in:
Będzie nią niedopuszczalny nacisk w znaczny sposób ograniczający swobodę wyboru przeciętnego konsumenta. Powoduje to że konsument podejmuje decyzję, której w normalnych warunkach by nie podjął. Za niedopuszczalny nacisk uważa się każdy rodzaj wykorzystania przewagi wobec konsumenta, w szczególności użycie lub groźbę użycia przymusu fizycznego lub psychicznego.
Ustawa w artykule 9, wymienia nieuczciwe praktyki, które we wszystkich okolicznościach będą agresywne, są to m.in.:
Prezes UOKiK może podjąć postępowanie w sprawach dotyczących nieuczciwych praktyk rynkowych na podstawie zgłoszenia konsumenta lub z urzędu, gdy pojawiają się ku temu uzasadnione podejrzenia. Postępowanie rozpoczyna się fazą wyjaśniającą podczas której wstępnie bada się, czy dane działania rzeczywiście naruszają prawo. Urząd analizuje dokumenty, przeprowadza inspekcje oraz przesłuchuje świadków. Gdy zgromadzone dowody potwierdzą zasadność obaw dotyczących nieuczciwych praktyk, Prezes UOKiK przechodzi do postępowania administracyjnego. Przedsiębiorca jest informowany o zarzutach oraz o tym, że przysługuje mu prawo do obrony, może czynnie uczestniczyć w postępowaniu. Organ ocenia, czy praktyki naruszają prawo i w jakim zakresie. Obydwa te postępowania powinny trwać około 5 miesięcy od daty ich wszczęcia. Postępowanie kończy się decyzją administracyjną bądź ugodą. Prezes może stwierdzić stosowanie nieuczciwych praktyk oraz nakazać ich zaprzestania, może nałożyć karę finansową oraz zobowiązać przedsiębiorcę do wystosowania publicznych przeprosin czy zwrotu kosztów klientom. Można również nakazać, aby podmiot opublikował decyzję tak, aby dostęp mieli do niej klienci przedsiębiorcy. Ugoda będzie polegała na zobowiązaniu się przedsiębiorcy do zaprzestania zakazanych działań oraz wypłacenia zadośćuczynienia dla poszkodowanych konsumentów.
Gdy postanowienie już zapadnie, ukaranemu przedsiębiorcy przysługuje prawo odwołania się do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który może uchylić lub zmienić wydane postanowienie.
Potrzebujesz pomocy w tym temacie? Napisz do nas!